dünya.Ne üzersin kendini,kendisi yalan dünya.
Çocukluğumda ölüm demek karabasan demekti ,keder demekti.Büyükce dünya da dünyamda değişti.
Her doğan gün yeni umutları getirir oldu.Ölüm ise daha soğukkanlı duyumsanır oldu.
Müzeler,antik kalıntılar bende yaşamın ne de çok değerli,önemli,doyumsuz olduğunu düşündürür.Yaşamın
boşluğu,anlamsızlığı gider yerine sımsıkı sarılacağım hayat gelir.
Arada sırada beynimin kıvrımlarındaki ipler kopsa da,insanlar gözüme ucubeler gibi görünse de,yeni bir soluk
alıp başlıyorum dünyanın yalan olmadığına inanmaya.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder