HEREKE.

İstanbul Ankara kara yolu üzerinde kahverengi tabela ile yazılı HEREKE yi hep merak etmiştim.Yolumuz oralara düştü.Paylaşayım istedi.

         "Güneş şehre doğmuştu .Şubat ayının ilk günlerini yaşıyordu dünya.Kışın uyuyordu doğa.

 çok eski zamanlarda şekillendiğinde yeryüzü. "izmit platosu" adı verilen düzlük oluşmuş.Bu

düzlük yarımca derince,  kalburca da denize paralel iken HEREKE de denizde dik sonlanmış.

 Yani yerleşimi sınırlı ama ulaşımı zor , güvenli bölge olmuş .Bilinen 1200  lü  yıllardan beri yerleşim

alanı  insanlara.Kale yapıp sığınmışlar buralara.Sırtlarını dağlara dayayıp denizi önlerine

almışlar.Deniz bereket olmuş onlara.Bir ulu pınar da şehri bölüp denize karışmış .O günden beri

yaşıyor insanlar.Bir yanı körfeze bir yanı dağlara bakan HEREKE de


       Bir düşünün :(Şimdiki izmit körfezini değil) Güneşin ışıklarında sakin sakin parlayan deniz

sularını.İçinde binbir çeşit balığın mutlu ve huzurlu yaşadığını.Sandalda nazlı nazlı kürek çekerken

siz denizin dibinde salınan yosunları gördüğünüzü.


Doğa insanlara sonsuz bereketini sunsa da fetih adına yapılan savaşlar sürmüş gitmiş eski

zamanlarda.1327 yılına gelindiğinde osmanlının eline geçmiş kale.Bizanslılardan.Osmanlı

imparatorluğu boyunca gözde yerlerden olmuş.Fabrika  yapılmış 1843 yılında.Buharlı trenleri su

aldıkları istasyonda.


Şimdi :2019 yılının şubat ayının 2 sindeyiz.Tarihi kale  restore ediliyor!yani yeniden kale

yapmışlar.Dokuma fabrikası kapıları zincirlenmiş. Kapalı. Wilhem köşkü.Kapalı.İnsanlar bu kış

gününde içlerini ısıtan güneşten faydalanmak için dolanıyorlar eşleri, çocukları, arkadaşlarıyla.



       Ve gün battı .Denizin üzerinden.Peşinde rengarenk gökyüzü bıraktı.Şehirde akşam oldu.Evlerin

ışıkları birer birer yanmaya başladı.

       Ulupınar deresi çağlıyor.Çoşkuya.

Yani bir tarih saklı HEREKE de .Gezip ,görüp ,bilene.

     

doğum günü

Bugün benim doğum günüm.Yarım asır geçti bu


güzel dünyada yaşayalı.Nasılda özlüyorum 20  li  30


 lu  40 lı yaşları.Yürüyorum.Yağmurdan sonra


yaprakları parlamış ağaçların arasında.Her günün


özlemle anıyorum yaşadığım yılların .


Yüzümdeki ıslaklığı fark ediyorum.

 yağmur damlaları mı yöz yaşları

mı  bilemiyorum.Nasıl da çabucak geçmişsiniz

yıllar diyorum.Bir kez daha anı yaşamayı öğrenmeli diyerek evin yolunu tutuyorum.

Yıllar acımasızca geçti.Geçtiği yerlerde izler bıraktı.Hüzün heryerdeydi.Beraberinde sevgi şefkat neşe.İllaki neşe hiç eksik olmadı.

                      eylül

Eylül geldi.Demekki kış gelecek.Çınar ağacının yaprakları sararmaya başladı bile.Yağmurlar

rüzgarlar hep beraber döküverecekler sararan yaprakları .Dallarıyla baş başa kalacak ağaçlar.

Şehre yağmur yağdı.

Her yıl eylül de düşler alır sarmalar beni.

Bir devir kapanır gibidir.Herşey geçmişte kalmıştır sanki

Güzelim yazın .güneşin bitişi demektir eylül.

Her eylül yaşama sevincini buruk tadı gelir yerleşir ruhuma.

Güzeldir eylül

                       

bu gün böyle olsun
           

Mart kapıdan baktırır, kazma kürek yaktırır .Diye tekerleme  öğrenmiştik ilk okul yıllarımız da. 

Şimdilerde bu tekerleme var mı ? bilmem ama.O zamanlar uzun ve soğuk kıştan sonra yazı 

beklerken yeniden kışı yaşamak zor gelirdi çocukluk yüreğime.Şimdi ise  öyle olmadan   yol 

yine aldı götürdü beni. Mart ayının alaca karanlık karlarının olduğu Bolu Kartalkaya ya .                    

         Çocukluğum karlı kışlı,güneşli denizli yerlerde geçti.Denizi,yüzmeyi çocuk yaşlarda 

öğrendim de.Karlı dağlardan kayak ile kaymayı kırkından sonra saz çalma misali sonradan 

öğrendim.Sonradan sevdim.Bembeyaz karlar üzerinde kaymayı.

                 Kartalkaya; Bolu da .Bolu,Köroğlu  dağlarında bir zirve  .Kıvrım kıvrım uzanıp giden 

yolla çıkılıyor .Yol boyu çamla  ağaçları eşlik ediyor size.Hepsine kışın yapraklarını 

dökmeyen çam ağaçları diyoruz ama onlar kara çam, sarı çam, köknar ,ardıç .Uzayıp gitmişler 

gökyüzüne.

                  Kartal Otel bölgenin en eski otelinden.1978 de yapılmış.Yıllanmış olmasına karşın 

bakımlı,rahat.Kayak ve snowbord  kiralamak ,ders almak mümkün.Kayakları alıp karlara 

çıkınca bir tabela karşılıyor seni.

                                             “kayak tehlikeli ve zor spordur”

                   Ağaç yaşken eğilir misali sevgili çocuklara kar üstünde düşmeden güvenli kaymayı 

öğretmeli.Tabi isterlerse.Zorla güzellik olmaz da demeli yeri geldiğinde.

Kaymak kişiye güç kazandırır.Dayanıklılığı ve dengeyi artırır.Doğada yapılan her spor gibi 

“YÜREKLERİ YAŞAMA SEVİNCİ İLE DOLDURUR”

,

AMAN DİKKAT

1-Kayak eğitimi almadan ,kar sapanı,paralel kayma gibi teknikleri öğrenmeden

2-uygun ekipmana sahip olmadan 

3-kayak öncesi spor yapıp bedeni kaymaya  hazırlamadan 

 KAYMAYIN.YARALANABİLİRSİNİZ

“GEZMEK:ÖNCESİ SONRASI”

Tatlı bir heyecan sarar her yanını.Yeni bir gezi vardır ufukta.Biletler alınır,oteller ayarlanır,araştırmalar yapılır,daha önce gidenlerin deneyimleri okunur.Gidene kadar yarın, memleketindedir diğer yarın ,gideceğin uzak yabancı diyarlarda.Bir yarın işinde gücünde, günlük koşuşturmada,diğer yarın göreceğin yeni yerlerin , tadacağın yeni tatların heyecanında.

   An gelir.Saatler geçer dakikalar tamamlanır .İşte yollardasındır.Dudağında nedensiz gülümseme.Yüreğin yavaş yavaş hafifler.Hayatını yavaş yavaş geride bırakırsın uzayan, akıp giden yollarla.Bir bir silinir

dertler kaygılar,işler güçler.

Sanki zaman tünelindesindir.Bir başka boyutta. Gezeceğin diyarlara  vardığında.Zaman senindir artık.Hayat senin .Yaşa doya doya.

An gelir dönüş zamanı yaklaşıp hazırlıklar başladığında anlayamadığın hüzün kaplar seni.Biraz özlemle birlikte.Dönüş yolundaysa, bıraktığın ara verdiğin her şey teker teker  geri gelir .Beynini kıvrımlarına ,yüreğinin kıyısına köşesine gelir oturur eski yerine .Ama eskisi gibi değil.

        Gülümseyerek yürürsün kaldırımlarda,caddelerde.Özlemişsindir.Evini memleketini.

Bir sonraki ne kadar idare eder seni....