KARTAL DEVLET HASTANESİ

    

      Yıllar  önce, E 5 Ankara -İstanbul  yolu  iken Ankara  gidiş  yolunda  Maltepe den  sonra 

kocaman  bir tabelada  "onkoloji hastanesi " yazılı  levhasının  arkasında  inşaat  halinde  bina  vardı. 

İnşaat  bitip   hastane   olduğunda   ilk  adı  "Kartal  Devlet  Hastanesi "  idi.

            Benim  ise  lise  yıllarım. O  yıllar  doktorluk  aklımın  ucunda  bile  değildi. 

            Günler  ayları , aylar  yılları  kovaladı. Tıp  fakultesi  bitti. Sıra  ihtisasa  geldi. TUS  engelini  aşıp 

"Kartal  Devlet  Hastanesi  Genel  Cerrahi "de  asistanlığı  hak  kazandım. Yıllar  öncesinde  inşaat  

halinde  gördüğüm  yerdi. 1990  yılının  ocak  ayının  15 inde  başlamak  için  gittiğimde  yanıma  da  boş 

A 4 kağıdı da aldım.

     -senin ne işin var genel cerrahide  

sözüne karşılık istifa dilekçemi yazmak için .

   Değerli hocam ERGİN OLCAY  - "hayrlı  olsun  kızım." dan  sonra  başlangıcımı  yapıp  çalışmaya    

başladım.  Ve  değerli  hocam  Ergin  Beyin  sayesinde  genel  cerrahi ihtisasımı  bitirip  genel cerrah 

oldum.Beraber  çalıştığım  değerli  uzman  abilerimin  eğitimime  katkılarını da  minnetle  anıyorum.

     Mustafa Gülmen hocamın -bizimle çalış .Sözünü  hala  unutamam. Sayesinde  genel  cerrahi 

uzmanlığıma Dr Lütfi Kırdar Kartal Eğitim Ve Araştırma Hastanesinde  devam ettim.(ikinci  adı )

   

 Son  bir  kaç   yılı  saymasam   keyifle  çalıştım. Ta ki  bitmeyen  polikliniklerin  icadından  sonra  hasta 

yükünün  dayanılmaz  hale  gelmesine  kadar.

        Yine.Herzamanki  gibi  günler  ayları  aylar  yılları  kovaladı. Yılar da  yılları.

2022 de geldik. Ben  artık  yeni  ismi KARTAL DR.LÜTFİ KIRDAR ŞEHİR HASTANESİNDE  

çalışmıyorum.

İşte böyle SEVGİLİ BİLGİSAYAR  : Gazetelerin resimlerine bakmak gibi çok kısa oldu ama,daha çok anlatacak şeyler var.Sonra anlatırım.zamanım çok nasılsa.

2022

         

                  Uzaklardayım.  Bilmediğim,  kokusunu  duymadığım  sokaklardayım. Ellerim   cebimde,        

kaldırımlar önde  ben arkalarında  yürüyorum.

                    Uzaklardayım. Kendime  mola  verdim . Bir  iki  nefes   arası.Bana    verilen "bir gün  "  

diyorum.Ve  bu  bir  günü  deli  gibi  yaşamak  istiyorum.

                     Uzaklardayım. Kendimle  yürüyorum. Yürüdükçe  yılların  tozunu , kirini  her  bir  adımda   

temizliyorum. Hafifliyorum.

                    Uzaklardayım. Güneşin  ışıl  ışıl olduğu  yerler. Yabancıyım. Sanki  kırk  yıldır  onlarlayım.

Herkes kendi yalnızlığında kalabalıklar arasında .

 Hep uzaklardamıyız yoksa...

Uzaklardayız aslında...

BOLU MUDURNU ILICA KÖYÜ

 

BOLU:MUDURNU Istanbul-Ankara karayolundan Mudurnu yönüne döndüğünde hele birde mevsim 

sonbaharsa:Şölen seni bekliyor demektir.Baharın canlanıp yeşeren ağaç yaprakları,  tüm yazın  

yorgunluğundan sonra,  yeşilden  sarıya , sarıdan kırmızıya  renk cümbüşüyle tek tek dökülüyorlar 

toprağa .Sana da izlemesi kalıyor.Bir de şansın varsa ;mola yeri dere kenarındaysa ,seyrine doyum 

olmuyor.Resimlerle zamanı durdurmak istiyorsun.

         Az sonra  ILICA  görüldü.

Yolda yapayalnız elma ağacı .Yeşil renge böyle yakışan kırmızı .Tadının damağında kaldığı elmalar.

Bitmedi:

"kestane çıkmış , kirpisini beğenmemiş"o kestaneler bunlar olmalı.

böyle sıralanıp gidiyor anılar.Bereketli toprakları , şifalı ılıca suları bol memleketim.

NOT:Devamı haftaya 

BURSA: MUDANYA; TİRİLYE

       

      Eylül ayındayız. Yazdan  ödünç  alınan  güneşli  günlerde. Tirilyeye düşürdük yolumuzu. 

"Adadayız sanki. Denizde  gelen  hoş  esinti. Gemlik  körfezini  ucu. Ucsuz  bucaksız  deniz. Ve gökyüzü.

Anakarayla onun karmasasıyla  ilgimiz  yok. Özgürüz. Geçmişteyiz. Balıkların, balıkçıların  bol olduğu 

zamanlarda.Rum  kadınların  balıkçı  kocalarını  bekledikleri  ÇAMLIK  TEPE  de. Çam  ağaçlarının  

altında  Marmara  denizini  seyretmek. Tirilye  nin  dar sokaklarında yürürken  geçmiş zamanları solumak.

Kıyıdan  kıyıdn  giderken karşımıza  çıkıveren  ANTİK LİMAN.Şimdi ; sesiz, sakin, yalnız "

              Geçmişi  tarih  sayfalarında bırakalım da daracık trilye sokaklarında dolanalım.Yıkılmak üzere  

kimi ahşap binalar. Bir dahaki  sefere  belkide  göremeyeceğimiz  toprak  duvarlar. Taş  mektep, Fatih 

Cami.Gün içinde gezilip görülecek yerlerden .

    

          Biz   dönerken  tadımlık  zeytin yağımızı , doyumluk  yeşil  zeytinimizi  alıp geldik. Yol boyunca da 

 incir ağaçlarından "göz hakkı" mızı da almayı ihmal etmedik.

Birkaç fotoğraf benden.Gerisi size kalmış.Gidin ,gezin , görün derim.

                                                                             "yaşadıklarımız yanımıza kar kalsın"

          

    

İnatla ayakta duruyor ;

                                                Tabut ev

Antik Liman 

deneme

 Bazı şeylerde geç kalındı.Neden?

Kader buymuş mu diyeceğiz yoksa .Bilinmez. Bilemeyiz.

Mutluluk:Pembe uçurum.Mutsuzluk kara uçurum.

                                       Orta yolu bulmalı.Bulacağız.

Ki biz yaşam doluyduk.Yazardık okurduk.Geleceğimiz vardı.Umutluyduk.

Ne oldu? Neden yıkıldık.

                                    Yaşam sürüyor daha.Sürecek de

Düzeleceğiz.Gelişecek ve güzelleşeceğiz.

"herkesi seveceksin ve onlardan nefret edeceksin"

Hergün yeniden doğmak gerekli bu büyük şehirde.Yemin ettim.herzaman daha ileriye .

Yaşamak ....   güzel şeysin.......neyaparsın.....

 2021 kışının şubat ayı 

Sahile geldim.Güneş. her zamanki yerinde.   Pırıl pırıl.Bulutsuz 

gökyüzünde.  Yalnızlığı gördüm 

Deniz .hiçbir şeyden habersiz. Dalgalarıyla haşır neşir.

yalnızlığın içinde umudu gördüm

Takvimler demese şubat ayındayız.Bilenmeyecek zamanın nerelerde olduğu.Ve ardından sevinci gördüm

     

BİR YIL DAHA GİTTİ-GEL BAKALIM YENİ YIL-GÖRÜŞELİM:

BİR YIL DAHA GİTTİ 

 

                                                                           

GEL BAKALIM YENİ YIL.