ŞIVGIN

Kendi gitti
Kokusu kaldı evde
Her köşede hatıraları
                  Alışamadığım ayrılığı
Daha
Masadaki karanfillerin
Kokusu solmadı.

Gurbet
Saklanan gözyaşları
Gitmekmi zor
Kalmak mı
  yalnız
  geride

Şimdi:
Daldım karabatak gibi
Karanlıklara
Öfke ,kin, nefret denizine
Ne yeşillik var
Ne sonsuz mavilik
Ne sessizlik
                  Ama yinede
                  Çıkacağım bir gün
                   Sessiz sedasız....