yaşlı bir adam
hastane koridorunda
oturup duvara yaslamış başını
ağlıyordu
"oğlumu istiyorum"
oğlu
beşinci kattaki evlerinden
 bir sabah ansızın
yaşamak gibi
en güzel şeyi bırakıp geride

gitti.
bir ışık daha söndü
yeryüzünde.




Ölüm bazen kolay,bazende de zor oluyor.Kimbilir ne hayalleri vardı genceçik beyninde.Nedir ki onu yaşamına son vermesinin nedeni.Yaşlı babasını acılara boğan.Halbuki 29 ekimden sonra gelen günler ne de güzeldi.Yazdan kalan güneş,pırıl pırıl sahildeki deniz ve günlerden pazar.Hüzünle başlamıştı pazar nöbetim."ölü duhul"denilen hasta grubu.Kimsesiz ,acı çeken yaşlı hastalar.Ölümün kolay olmadığı anlar.Herbirinin gözleri acı içinde.
          Yaşamın kıyısında giden gelen dakikalar.Bir burdasın.Ansızın yoksun.Gerideki acı.Bir buz kütlesi gibi.Günlerce eriyip bitecek.Bazen kolay, bazen zor oluyor ölüm.