bu sefer  yazısız olsun

bu korana günlerinde olmuyor

olmuyor

ben de varım

"""Yine sokaklardayım.Takvimlerdeki yeni yılın heyecanına kapılmış kent.Daha bir hafta

yaşanmamışken .

Sağa sola dağılan kalabalık . Soğuk bir günün akşamında.



Ne dediğini anlayamadığım insanlarla beraber yürüyordum sokaklarda.Gönlümde yeni başlayan yılın heyecanı ve telaşıyla.

İyi kötü öylece  geçmişti işte bir yıl daha benim ömrümde"""".

      İşte böyle sevgili bilgisayar.Temmuz 2020 de 10 yıl olacak .Bu sayfalarda yazmaya başladığım.

"Ben de varım " demek istemiştim .Bu satırlar okunsun ya da okunmasın.

Laf aramızda pekde okunmuyor yazdıklarım.Zaten kısacık yazıyorum.Geriye dönük yazdıklarımı

okuduğum zaman ammada abartmışım diyorum.İyiki okunmuyor yani...

Her neyse.Ben 10 yıl süresinde az da olsa yazmışım ya.BEN DE VARIM demişim ya

Gerisi  boş

Öyle değil mi???????

2020

Bir yıl daha gitti takvim yapraklarından.Bırakın yenisi gelsin.

Her yeni başlangıçlar nefesleri nasıl keserse öyle nefes keserek geçsin yeni yıl.Doya doya yaşayalım 

yeniden yeni yılın da her dakikasını.  

haydi kaldıralım kadehlerimizi .Yeniden başlayan yıla


ve devamında gelecek yıllara



Hoşgeldin takvimlerin 2020 si


Barış gelsin diyeceğim senle beraber dünyaya ama

pek de gelecek gibi değil.Baksana olanlara,gazetelerde

yazanlara


Sağlık getir bari diyeceğim.Ama belirli yaşlara gelmiş ben

diz ağrısı bel ağrısı kalp ağrısı var.Onu da getiremiyorsun ki

bana.

    Bir nefes huzur ver bari 21.yy lın kaosunda insanlara.

YİNE DE HERŞEYİNLE HOŞGELDİN 2020...

Bir hafta sonu cumartesisi

                                                                   

              2019 un bitmesine 10 gün kalmıştı. Şiddetli esen lodos ki en sevdiğim rüzgar , dallardaki

kurumuş yaprakları yerlere savurdu.

             Hafta içi yapılamayan işler, haftanın yorgunluğu ,gelecek olan haftanın telaşı .

İşte tüm bunların kaosu içindeydi  şehiri insanları .

             Lodosun ılık rüzgarı gitti.Akşamın soğuğu başladı kaldırımlarda.Artık yapraksız kalan ağaç

kışa hazırdı. Kışa hazırdı şehir. Yeni yıla da.

             Vahşi kapitalizm: Tüketin ki yeniden üretelim.Üretelim kazanalım. Daha çok üretelim.

Kazanın. Kazanalım.

               Fabrika tezgahlarından seri üretimlen çıkan, çalışanların ekmek kapısı ürünler tüm  

ışıltılarıyla satıştalar. Bildik AVM ler  tüketme iştahı ile dolup taşıyordu.

               Şehrin akşamı oldu karanlıklarda. Camilerin akşam ezanı duyuldu kulaklarda.


Ve işte bir hafta sonu cumartesisi de bitmek üzereydi takvim yapraklarında.Ve on gün sonra 2020

diye tarih atılacaktı yepyeni günlüklerin bembeyaz taptaze sayfalarına.









           

     

zamanın içinde , zamana direnen evler

               

Sevgili bilgisayar: Gezip görmek iyi geliyor bana.

Düşüncelerede peşi sıra gelir baksana:


           "Zamanın içinde zamana direnen evler.Duvarlardaki samanlı killi sıvalar.Kapının boyasının  

rengi . Herbirinde ipuçları var yaşanmışlıkların. Ama; Çanak anten de takılı .En çok da o düşündürdü

beni . Evi yapan ustaları rahmetle andım.Deselerdiki  onlara; elektrik gelecek, su gelecek, internet

gelecek bu yaptığınız evlere .

         Her yan ışıl ışıl olacak.Dünyanın bir ucunda söylenen şarkılar dinlenecek.Musluklardan sıcak

sular akacak.Gün ısıları ile ısınan . İnsanlar birbirini görerek -uzaklarda olsalarda- konuşacak".


          Sonra da sordum kendi kendime

- BENDEN SONRA NELER OLACAK ?



     

       

BİR YUDUM "İNSAN SEVGİSİ "KALDI...

Bugün pazar. Evdeyim. Nilüferin güzel sesinden güzel aşk

şarkıları dinliyorum. Kahve içtim. Dışarıda sonbahar var.

sonbaharın ilk ve en güzel ayını da bitirdik. Eylül.

Önce çınarlar dökecek yapraklarını. Sarardılar. Korudaki

çamlar inatla yeşiller. Yaz kış ve her baharlar.

Nasıl sevilmez bu ağaçlar, bu yeşillik,  bu doğa.


         Ah insanlar ,insancıklar, zavallı varlıklar.(ben de dahil)

Bir yudum insan sevgim kaldı .Onu da bitirmek istemiyorum.


Yoksa insan sevgisi yerine nefret başlayacak. Korkuyorum.

DERTLEŞME

   



               Sevgili Bilgisayar:


        Ne çok zaman geçmiş. Nisan mayıs haziran hatta temmuz. 2019 yılını yarılayıp da 8.ay ağustosa


onun da 22 sindeyiz. Bugün haftanın 4. günü . Yani perşembe.Hava yağmurlu. Ağustos ayına

yakışmayan soğuk var dışarıda.


         Sabah sabah ne istiyorsun sen bu hayattan diye sordum kendi kendime. Ne istiyorsun GÜLAY

5. dekat bitmek üzere. 6. ya başlayacağım. Yıl bitip 2020 geldiğinde.

            Önce dünya diyelim: Barış kardeşlik ve mutluluk istiyorum ama şimdilik kendilerini büyük

devlet diyenle  küçük devletleri iplerini eline almış oynatıyorlar. Diyorlar ki 3. dünya savaşı

çıkacak. Hadi canım siz de . Zaten sürekli savaş çıkmış bile.İnsanlar ölüyor. Çocuklar

ölüyor. Yıkım var . Üzülüyorum .

            Bunla da kalmıyor 21.yüzyıldaki vahşi kapitalizm katmış önüne parayı son hızıyla

ilerliyor. Nereye.

            Dağları taşları deliyor, yeşilliği yok ediyor. Havayı toprağı ve suyu kirletiyor. Pis

atıklarıyla. Nereye kadar sürecek bu yıkım. Buna da üzülüyorum.

           Yine de her yeni güne seviniyorum. Nedensiz. Karamsarlık bana yakışmaz diye. Derin derin

nefes alıp vermenin keyfini çıkatıyorum  kendimce.

            Ben sonuçta bir damlayım  koskocaman  okyonusda. Herkes gibi bu hayatta. keyfini sürmeye

çalışıyorum . Herşeye ve herkese rağmen.

         
                                                     Eyyy insanlar.Sizde sorun kendinize.

        Ne istiyorsunuz bu hayattan ?