yılın 2.ayı

2016 yılının 2. ayına da geldik.Bitiriyoruz neredeyse.


                            Dışarıda rüzgar,yağmur  var. Sayılı fırtınalar dan biri olmalı.Kırlangıç mı,Kocakarı mı

bilmem ama.

                         Fena soğuk  rüzgar var.Dün gece kim bilir kaç ağaç kökünden sökülüp gitti.

Üzülüyorum devrilen ağaçlara.İçindeki dayanaklardan biri gitmiş gibi geliyor.Çok mu yük

yüklüyorum bu güzelim yeşilliklere?


                       En güzeli kitap okumak diyelim.Kitap okumak insana iyi gelir.Alıp  götürü .

İçindeki sıkıntıları dağıtır.Günlük hayatın acımasız gerçeklerinden an itibariyle kurtarır.

                        Kitap okumak insana iyi gelir.

  Banada PATASANA iyi geldi.Kısa sürede okudum.

Çorum a gittiğimde hayran olduğum HİTİT lerle ilgili ne güzel roman yazılır demiştim.

Yazmış.Ahmet Ümit.Eline sağlık.

Bırakıp gevezeliği .Ben döneyim kitaplarıma.Biraz müzik okuyayım."Ayşe"nin Müzik Kitabı."

Biraz eskilerden."Mor Çepkenliler".

 almış başını gitmiş zaman

hüzünler dertop olmuş. saklanmışlar köşe başlarına

ılık,mevsimler hatırlatmış yaşanmışlıkları


kah sevinç,kah keder,kah öfke olmuş

hatıralarda kalan yaşam izleri.

 hiç bitmemeli :genlerine işlemiş yaşam sevinci


sevgiyi,hoşgörüyü kaybetmemeli


sevmeli, börtü böceği,dağı ,kırı ,bayırı.

doğan güneş le doldurmalı yaşam sevgisini

yüreğine

hiç bitmemeli gelecek güzel günler umudu


doyasıya nefesle doldur ciğerini


uzun uzun seyret akıp gide nehirleri

AMASRA

 Yıllar sonra yeniden AMASRA dayım.Hep yazını,sıcağını, yağmurunu gördüğüm yerlerde  bu sefer  sonbahar.Biraz da kış.Deniz bir başka güzel.Gökyüzü onu kıskanmış ,daha da güzel.

 Tavşan adası yine orada.Yalnızlığın tadını çıkarıyor.

Kale içi evleri yine sabah deniz,akşam deniz,gece deniz.

Gel de orada bir ömür yaşama...






Uzaklarda  bir yerden de  Pers kraliçesi AMASTRİS de özlüyor olmalı.Güzelliğini borçlu olduğu  havuzu.




Bu coğrafyada zaman hala sürüyor.Gelen geçen insanlara inat.Diyor ki ben hep buradayım.Burada olacağım.Dalgalar kah  nazlı nazlı,kah coşkulu  vuracak  kıyılara.Güneş yine doğacak,tüm güzelliği ile kızıla bürünüp batacak.Ben yaşamak istiyorum diyecek.Siz insanlar; yeter ki gölge etmeyin bana diyecek.

RADİSSON BLU #İSTANBUL#TOPLANTI

 Hızla değişen dünyaya tıp alanındaki değişikliklerde eşlik ediyor.Bilirsiniz işte.En son yenilikler.Falan. Bende bu maçla gittim bir bilimsel toplantıya.Şişli ye. “Radisson  Blu”  otel dekine

                                  

Önce yol tarifi aldım.Google dan.Şişli metro ve otobüs durağına yürüme mesafesinde imiş.Diyordu.

              

                            Üsküdar Kabataş :Güzelim boğaz seyrederek geçtim karşıya.Deniz.Her zamanki gibi beni benden aldı.Bir yanım Marmara denizi,bir yanım boğaz içi.Her iki kıyıdaki bina yığınları canımı sıksa da keyifli bir 15 dakika geçirdim.

                            “ Toplantıya gitmek için en özel nedeni de buydu aslında”

                          Kabataş-funiküler:Yola devam.Arabaları,insanları yara yara ulaştım durağa.Yerin altından Taksime.

           

                             Taksim:İçim burkuldu yine.Burası ne çok insanın ölümüne neden oldu Yarabbim…Derin derin iç geçirip sağa sola baka baka şişliye doğru yürüdüm.

                             Radisson Blu:Beş yıldızlı ,yüksek katlı, ismi yabancı ,İstanbul otellerinden biri.Kimbilir kimin.Kimlerin.(Kimileri pek bilir bunları."Zenginin parası züğürdün çenesini yorar misali”kimin kimlerin ortaklığı,vs.Tanımadıkarı zenginleri,tanıyor gibi.Bunlarda benim çenemi yordu).Parantez içi laf olsun hadi..

    

  Otel lobisi bekleşen insan dolu.Çoğu turist.Gidenler,gelenler.Onlar orada bekleşe dursun.

    Bir gelen de  bilimsel toplantı saati:Konuşmacılar,konuşmalar,anlatılanlar,tartışmalar,dinleyenler.

Yapacaklarımın doğruluğunu bilmemin rahatlığıyla düştüm geri dönüş yoluna.

Birde baktım ki "şehrin ışıklarında "kaybolmuşum

KARAMSAR YAZI- II-

            Ya sevgili bilgisayar.Biraz dertleşelim.Cevapsız sorular olmaya başladı hayatımda

   Yaşadıkça.

Çocuklar büyüdü.Senin yanıbaşında  senden bir parçayken,karşında birey oluverdiler.İşte o zaman o cevapsız sorularla karşılaşıyorsun

              -Ne zaman büyüdü bunlar?                                                                                                                                                  

Annene ,babana bakıyorsun.Hayatta yaşlılık diye bir şey varmış.Farkına varıyorsun.Sonra anneciğim soruyor.

              -Ben niye böyle oldum?

Çevreni şöyle bir kenara bırakıp kendine yöneliyorsun.Kalp çarpıntıları başlamış,tansiyon yükselmeleri de ,uykusuz gecelere diz ağrıları da eklenince diyorsun ki kendine

              -ne oluyor yahu?

Aklından film şeridi gibi yapacakların geçiyor.Okuyacak kitapların raflarda daha.Gezip görülecek yerler sıra bekliyor.Eh söylenecek sözler de var daha.

             -nasıl yetiştireceğim bunları? Sorusu cevapsız kalıyor.

Halbuki kırk kere söyledi annen.

Her şeyi  zamanında yapmak lazım.Bugünün işini yarına bırakmamak lazım diye……

                                                                               “anne sözü dinlemek varmış”

         

KARAMSAR YAZI

YA sevgili bilgisayar:

Ben burada börtü böcekle uğraşırken,insanlar evlerinde mutlu mesut olsun hasta olmasın,nöbetler  iyi geçsin diye evrene iyi niyetlerimi yollarken.

Bak şu memleketin haline:

        Beyler ,hanımlar  rahat  koltuklarında gerilip oturuyorlar.Masa başında senaryolar kurguluyorlar. Olan biteni de sanki film seyreder  gibi seyreyliyorlar...yazıklar olsun

       Biliyorsunuz işte:Bu ülke Anadolu coğrafyası karışık halklarının yaşadığı yer.Ne diye ayrıştırdınız inlanları:Türksün,Kürtsün,layiksin,dindarsın,ateissin,Atatürk cüsün. Yani ne olursan ol ötekisin.Düşmansın.

       

       Atatürk ilkeleri  diye bir şey vardı.Bize ne öğretildi.Yurtta barış.Dünyada barış.Bizim ne işimiz var .sınır ötesi ülkelerin işlerinde.

             

           Ateş düştüğü yeri yaktı .En çok ağlayan anneler oldu.

      

           Avrupa oturduğu yerden bakıyor.Uzaklardan olan bitene.

Karamsarım:İşte böyle iş çığırından çıkar.İnsanlar arasındaki ayrımcılık giderek açılır.Yüreğimde kalan son insan sevgisi kırıntılarıda yok olur diye.......

   

BARDAĞI TAŞIRAN SON DAMLA

             Bardağı taşıran “son damla” dır hayatta.Beklersin beklersin.Son anda şıp diye bir damla düşer.İşte bardak taşmıştır.Artık volkan patlamış,Lavlar saçılmıştır.Aynı zamanda fay hattı kırılmış,8 şiddetindeki deprem  gerçekleşmiştir.Vay haline işte…

         

    Neden dersin .Bu son damlayı beklemişim.Zaten hep boş muş  yarısı bardağın.

           İşte son günler hep böyle geçti.Ha kuruldu ha kurulacak diyerek beklenen hükümet görüşmeleri.Bilmeliydim ki politikacılar memleketi değil kendini düşünür.Ve insanlar doyuramadıkları ego denilen bencillikleriyle boğuşur.İlla son sözler onlar  tarafından söylenir.Ve illaki de onlar en doğruyu bilir.Ve dünya bunu üzerine kuruludur.Olan ölenlerin geride bıraktıklarına olur.

Örnekler çok.Bardağa düşen son damla ile ilgili.Herkes kendine yorsun özet olan bu hikayeyi.Ve karar versin dolu mudur ,boş mudur bardak