EZİNE

Gün gelir çıkarsın yollara yine. Şehir arkada kalmıştır.Her türlü gürültüsü,karmaşası bunaltısı ile birlikte .

     

  Bir de bakmışsın Çanakkale desin.İçin burkulur.Yıllar önce bu ülke için ölen gencecik insanları minnetle anarsın.

       “her şeye rağmen bu ülkeye bir şey olmaz .”der  içini ferahlatırsın.Bunaltından biraz sıyrılırsın.

Gide gide  Ezine ye gelirsin.Otlayan koyun keçi sürülerini görürsün.Anlarsın niye Ezine peyniri var.

  İşte,doğa durmaktadır karşında .Sonbahar kış arasıdır zaman.Ansızın başlar ,

zeytinlikler.Zeytinler.Hasat zamanı dır.Zor olsa gerek dersin.Zeytin toplayanlara yardım edesin gelir.

Geyikli ye kadar gidersin.Sahil bomboştur.Deniz  huzurlu.Dalgasız.Yüzesin gelir.Karşıda Bozcaada iskelesi .Yalnız.

  

Sonra ;Dönüş: Çanakkale boğazı.Vapurda martılar.Atılan simitleri yakalama yarışı başlar.

    Gelen çayı yudumlarken gözün deniz analarına takılır.Çokturlar.

  

Eyvah.Deniz kirlenmiş demek dersin.

                                                        Yollar yollar yollar.Birde bakmışsın ki

     HAYATA KARŞI :

HALA UMUDUNU YİTİRMEDEN EVE DÖNERSİN.