Toydular.
Dünyaları
büyüdükleri şehir kadardı.Erkekler, kadınlar çoluk çocuk arkadaşlar.
Hep
bildikleriydi .Geniş bir aile gibiydi mahalleleri.Sokaklar,pazar
yeri,toprak saha…
Alçak bahçeli evler,bol meyve
veren ağaçlar.
Neşe içinde geçmiş güzel çocukluk günleri.
Yaşam rüzgarı,şehre doğru esti.Kanat takıp şehre
uçtular.Yaşadıkları coğrafyanın en büyük kentlerinde konakladılar..
Dünyaları
değişti.Ne erkekler bildikler gibiydi.Doğru dürüst sözüne güvenilir.Ne kadınlar.
Caddeler genişti.Kalabalık gürültlü pis.Evler kat kat.Şıkışık .
Ağaç yoktu.Meyve veren.
Arkadaşlar dersen ne
demeli.Bencil kendini düşünen çıkarcı..Onların ne olduklarını anlamaları için
epey zaman geçti.
Bir hayli kırıldı kalpleri..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder