FENER- BALAT

 

VE TUR BAŞLADI

“Sanırım işi bırakmanın keyifli bir yanı da hafta içi sabahları herkes işe giderken senin “tur” ile şehri gezmeye başlaman.

     Günlerden çarşamba. Mevsimlerden kış. Hava soğuk değil. Yağmur yok. Şehri gezmek için güzel zaman. Dolmuşlar, otobüsler, vapurlar insan taşıyıp duruyor. Her yan kalabalık.

      Sense  başlangıç yerine geliyorsun gezilecek rotanın. İstanbul Tükenmeden.(Nasılda anlamlı) Fener, Balat turu.

 Şehir almış başını gidiyor. Günü yaşamak için. Ben ise ta eskilere gidiyorum kaldırımlarda yürürken. Hala sağlam kalmış surların kırmızı tuğlalarına takılıyor gözüm. Aralardan fışkırmış yeşillikler, hayran hayran bakıyorum. Bir hamam dan söz etti rehberimiz .Mimar Sinan eseri. Yıkılıp kaybolmamış hala. Restorasyonu, yeniden canlanmayı bekliyor. Restore edilip hayata döndürülmüş fener evleri ki zamanında zenginleri haliç kıyısındaki yalılarıymış. Ahşap kısımlar yanmış. Taş, tuğla duvarlar restorasyonla  yeniden günümüze uyarlanmış. Sergi mekanlarına dönüştürülmüş. Evler yan yana, daracık sokaklar; Camiler. Kiliseler. Sinagoglar. Yanlarında Haliç'in suları. Balığı bol, bereketli ,tertemiz olmalı eskiden. Fener, Balat, Cibali setleri ve onun Haliç kıyısındaki sahilleri.

   Şehrin eski şekercisini, meşhur işkembecisini ,şarkılardaki Agora meyhanesini, eski dükkanlarını görüp iç geçiriyorsun. Yıllarca yaşanmış ,halada yaşanılan yerlerde gezerken ,tükenmesin buralar diye umut ediyorsun.

 Tur bitiminde “dünyaya dönmek” zor olsa da şehrin akşam telaşına kapılıp gidiyorsun.

BİR ŞEHİR:ST PETERSBURG

   Gidiyorsun . İstanbul- St Petersburg arası. Uçaktasın. Sen ve bulutlar var yalnızca. Bir de gezip göreceğin yerlerin hayali. Silindi geçmiş. 

“Pegasus hava yolları'nın sabiha gökçen-st petersburg tarifesi ile PULKOVO havalimanına ulaşıp, 39 nolu mavi renkli  otobüs ile Moskovskaya  metro istasyonuna ulaşıyorsun.Ulaşım kolay ve ucuz. Havaalanında her türlü para birimini kendi paralarına çeviren yerden güvenle aldatılma korkusu yaşamadan paranı çevirebiliyorsun.”

      

  Metrolar ışıl ışıl .Tertemiz. Her birinde ayrı güzellik. Yıllar öncesinden ve hala  duran avizeler. Lambalar.resimler. Heykeller.  Nerenin resmini çekip nerenin keyfini çıkarayım diye şaşıp kalıyorsun. Hafızanda ışıl ışıl avizeler kalıyor sonunda.

   Metrodan yeryüzüne çıktığında 19.yüzyıla gibisin.Dümdüz St Petersburg’da sıralanmış birbirinden güzel birer sanat eseri gibi uzanan apartmanlar. En güzel bina buydu, derken bir yenisi çıkıyor  karşına. Yollar tertemiz.

     “Otelimiz Nevsky caddesi ile kesişen  Vladimirsky caddesinin üzerinde.Biraz ingilizce biraz beden dili ile anlaşıyoruz resepsiyondaki görevliyle. Ama para peşin diyor.

“Kredi kartlarımız çalışmıyor. Savaşı sırasında konulan ambargo hala geçerli.  Paramızı çevirmeye banka aramaya  çıkıyoruz.Bankadakiler de güler yüzlü,yardımseverler.”

        Sonuçta yüksek tavanlı,eskilerden kalmış ama restore edilip modernleştirilmiş tertemiz odamıza yerleşiyoruz.Çay ve su ikramımız hazır.

            Şehirler  yürünerek gezilir.Hikayesi ile beraber.Burada  300 e yakın gezilecek görülecek müzeler ,evler,sarayları gezmek tercihinize kalmış.

“ 1703 de.Rus çarı 1.petro kuzey savaşları sonrası aldığı  ZAYACHY adasında kale inşaatı  ile başlamış şehir kurulmaya. Yüzlerce insan çalışmış. Zorluklarla sürdürülmüş . Zor günler geçirmiş şehir. Ayaklanmalara,çarlara yapılan bombalı saldırılara  tanıklık etmiş . Kuşatma altında kalmış ikinci dünya savaşı sırasında. Bombardıman altında kalmış. Açlık çekmiş.”

    Peterhof Sarayı,Puşkin Kasabası,Katerina Sarayı,Ermitaj Müze Sarayı;Lüksün gösterişin hala yaşadığı yerler.Sarı renk altın ve zenginlik göstergesi. Büyük bakımlı bahçeler,havuzlar.Ve buralara girmek için katlanmak zorunda olduğunuz uzun kuyruklar.

Sonunda içeride ,eski zamandasınız .Her bir resim,heykel,kullanılmış eşyalar siz alıp götürüyor gerilere.Zaman duruyor.Az önce ayrılmış gibi yaşayanlar.Neredeyse görecektiniz tahtında oturan Katarinayı,ressama poz veren kadınları.Ya da yemek masasında servis yapan garsonu.Siz ve geçmiş var yalnızca gezdiğini bahçelerde,saraylarda müzelerde ,kiliselerde.

 Dostoyevski müze evindeyiz.Yaşadığı,romanlarını yazdığı,ölümden dönüp hayat devam ettiği yerde.Romanlarını yazarken tuttuğu notlar çerçevelerde. Birazdan kapıdan girip merhaba diyecek gibi.

  “  Pazartesiden cumaya beş günlük  St Petersburg gezisinde  görülmesi gereken yerleri birer birer gezsek de bitiremeden yeniden gelmek üzere ayrıldık şehirden.Aşık olunacak şehirler kategorisinden gönlümüze girdi ST PETERSBURG.”

CEMRELER NEREDE:

 “Hep sabırsızlanırdı  yaz gelsin .Bahçedeki karların üzerinde yürür ,çabucak erisinler diye gayret gösterirdi ama

daha günler yeni yeni uzamaya başlamış, cemreler de daha düşmemişti hiçbir yere.

Yine de içindeki yaz sevgisini, yaz özlemini söndüremez sabahları yüzüne vuran soğukla uyanmayı hiç sevmezdi.

Sobanı odunlarını uzaklardan taşıma, kuru çalı çırpı bulma , soluğu kesilircesine üfleme zordu da.

Sonrasında dumanın ,sisin arasında alevin ansızın beklenmeyen zamanda harlaması da çok hoşuna giderdi.

Tutuşan odunlar, harlana alev ,ısınan soba peşinden çaydanlıktaki  kaynayan su.

Birazdan odanın hem ısınacağının hem de demlenmiş çayın  kekremsi kokusuyla dolacağının habercisiydi.

Alevin ve fokurdayan çaydanlığın sesinden başka ses yoktu odada. Dışarıda kar yeniden başlamıştı yağmaya."

KARAİN MAĞARASI

 SEVGİLİ BİLGİSAYAR:

Antalya'dayım.Yeni bir yılın başlangıcını oralarda karşıladım.Hadi bakalım.Güzel güzel yaşayalım 2024 ü

KARAİN MAĞARASI:30 ARALIK 2023 ANTALYA

Denizden 450 m yükseklikteki mağaraya  ,

5000 yıl önce yaşamış antik çağ insanlarıyla  çıktım 465 basamak. 

       “Onlar kenardan yürüdüler.Kendi taş yollarından geçip  ulaştı mağarayaNe dediklerini anlayamdım.Ama hayalleri yetti bana.Düşündüm ki;

       Ovadaki vahşi yaşam,rüzgar yağmur sellerden kurtuldular,önce ısınmak için ateş yaktılar.

Sonra karınlarını  doyurdular beraberce.Avladıkları geyiğin eti lezzetli olmalıydı ki mutluydular.

       Zaman geçmiş olmalı.Ovaya yerleştiler.

Karain mağarası gökteki güneşe,aya bulutlara yakındı.

Tepelerden uzaktaki denizi de görüyorlardı. Karaya yerleştiklerinde adaklar sundular tanrılarına.

Ürün bereketli oldu,Av başarılı geçti,mutluydular.”

Ya işte böyle;

         Güneş battı,ay doğdu,mevsimler ve yıllar geçti .Ben de görmeye geldim mağarayı.

2023 yılının son günü.Şimdi anılar kalmış KARAİN MAĞARASI’ nın  duvarlarında .Bir de mutlu yarasa aileleri. 

Ben ise yeni yıl dileklerimi sıralayıp devam ettim bir başka antik şehrin yollarına.

         

         

ESKİ DEFTERLER

 

 Şehir soğuk. Yağmurlu .Kasvetli.

Eski defterlerden bir yazı .Anılar bu kadar mı taze kalır .

ÖNCE BİR YAŞAM SEVİNCİ  

 “  azar azar damıtarak 

yaşamalı  bu dünyayı

tadı damağında kalmamalı

kimi zaman yudum yudum içmeli 

gökyüzündeki 

bulutları

mavi denizlerde

sonsuza yüzermiş gibi kulaç atmalı"

SONRA

“Güzel karlar vardı. Lapa lapa yağan..

sisin içinde çamlara dalmışken gözlerim

yüreğim burkuldu bir haberle.

     ARDINDAN

Yıkıldı dağlar üzerime, çamlar devrildi,

Sis kalktı. Yok oldu evren.

Dağların zirvesinde .

Yakınken gökyüzüne

Dualarım

İyiliğine dair.

ŞİMDİ

Burkuluyor yüreğim

Şıp şıp damlıyor kan  içerime.

YAYLALAR

 Sevgili Bilgisayar.

Biliyorsun artık iş bırakıldı. Eski defterleri karıştırmaya geldi sıra. Bir bebeğin büyümesi gibi adım, adım bakıp gün yüzüne çıkaralım yazdıklarımızı. Bakalım neler yazmışız. Neler duygulandırmış bizi sevindirmiş. Neler üzmüş isyan ettirmiş. Neler karalar bağlamış ağlatmış.

Yaşadığımız hangi  güzel günler yanımıza kar kalmış.

 “O ıssız bucaksız ulu ormanlar hala yağmurlu mu?Islak ve nemli toprak hala mantarlar veriyor mu?Gökyüzünün sisi, pusu duruyor mu?Eğ dağlar,yaylalar.Halleriniz nice.Gelimli gidimli dünyada insanlar sizi yordu mu?Sonu ölümlü dünyada siz hep varsınız.

Dede korkut derdi.

          Gelimli gidimli, dünya.Sonu ölümlü dünya.

 Bu dünyada dağlar var.Dağlarda yaylalar var.Yaylalarda otlar var.Aralarında mantarlar var.Kış gelince kar,yaz gelince güneş var.Baharlarda yağmurlar.

       Zavallı insanlar bu dünyanın baki ademoğullarının gidici olduğunu bilmiyorlar.”

UZUN YOL

  "Direksiyon salladıkça" geçen ağaçlar,yollar,şehirler ,kasabalar,inişler,çıkışlar.Yani uzun upuzun uzayıp giden yollar.Yorgunluk, uykusuzluk açlık ve yalnızlık tak edince cana.Mola zamanı gelmiştir bir kamyoncu durağında.

Sevmezdi yollardaki esnaf lokantalarında pişen yemekleri.Ya annesinin yemeklerini yiyecekti,ya da annesi gibi yemek yapan karısının.Olmadı kendi yapardı yemeğini.Hiç olmadı emeği ekmeğe katık eder yerdi.Kuru kuru.Çaya kahveye sohbete kalırdı kamyoncu barınağı lokantalara.Bu günde diğerleri gibi uzun uzun yollar ,geçilen şehirlerin ucunda ki hedefe ulaşmak .   İşte hayat .

          Kıvırcık kuz eti idi favorisi.. Kenarda tüpünü yakar, saçı iyice ısıtırdı önce. Kızgın tavaya attığı kuşbaşı etler den gelen ses ardından gelen koku. Yemekten de sevdiği şeydi. Önce soğanları doğradı sıçan dişi, renk değiştiren etlerin üzerine ekledi. Karıştırdı. Yeşil biberlerini doğradı kenara ayırdı. Ardından domateslerin kabuklarını soydu.(rahmetli babası gibi hiç sevmezdi yemekdeki domates kabuğunu).Küp küp doğradı .Sırayla biberleri bir iki karıştırıp yeşilliği hafif kaybolurken biberlerin domatesi ekledi.onlar bir arada hem hal olurken dilim dilim kesti ekmeğini. Bir top tereyağını da ekledi ekmekleri koymadan önce. Tuz ,kekik, pul biberi tabağındaki yemeğin üzerine serpti. Asla yemek pişerken koymazdı tuzu biberi .Tadını karıştırmayın derdi babası. Hep yemek piştikten sonra koyardı tuzu biberi rahmetli. Şİmdi zamanın durması gereken andaydı. Yemek yiyordu