NİLÜFER

      Ilık  bir İstanbul eylülü.Sonunda hevesle beklediğim konsere gidiyorum.Yorgunum.İstanbul olmadığı kadar kalabalık.Trafik olmadığı kadar yoğun.Üzülüyorum.Çağ başlatan bu güzel kent ne halde.Bu güzel ülkenin başka şehirleri de var.İstanbul u bu denli pompalamanın anlamı var mı.Yeri delindi.Göğü delindi.Boğazı gemi yorgunu .İntikamı kötü olacak sonra. …Benden söylemesi. (Burda yaşıyorum diye söylemiyorum.Ben zaten memlekete geri döneceğim.Katledilen şehir olmasın.İsteğim bu) .

    Konser alanı. Her yer dolu. Işıklar karardı.Ses kesildi.Alkış sesleriyle  sevgili NİLÜFER şarkı söylemeye başladı.Ekrana yansıyan yüzü biraz yorgun,eskisi gibi değil.Saçları kısacık.Her zamanki uzun dalgalı saçlar yok…..

       Ansızın gözlerimden yaşlar akmaya başladı….Ama sesi yinede mükemmel ve olağan üstüydü.

Anı yaşamak gerek ,diyerek soluksuz keyifle dinledim NİLÜFERİ.

Oda dedi ki şarkısında;Sil baştan başlamak gerek bazen,her şeyi sıfırlamak ,sil baştan başlamak gerek bazen her şeyi unutmak. 

of of of of

Şu üç kuruşluk dünyanın
    neyini paylaşamadık
            kardeşler.....


İşte böyle ters oluyor dengem.
            Aslında biliyorum ,anlıyorum da
                  Bu oyunlar canımı çoook sıkıyor.
 Bir şey yapamıyorum.Acıları yüreğimde duyup oturuyorum.
         Halbuki ;
                                           Eylül başlamıştı.Ne güzel.Serinlik vardı her yanda.
Güneşle beraber.Yaz yorgunu yapraklar solup dökülecekler birer birer.Ne güzel yaşayacaktık eylülü
Hep beraber.

Bir mezar ziyaretini hatırladım.Yıllar önce gittiğim.Şehit askerin mezarında bayrak.
Yanında annesinin kabri.
Kanserden öldü dediler.Oğlu şehit olduktan  sonra.
of of of

Dayanılacak gibi değil bu keder...